سبد خرید شما در حال حاضر خالی است!
در این پاسخ، من به تفاوتهای اصلی بین توکنهای دسترسی (access token)، توکنهای بازنویسی (refresh token) و توکنهای معمول (normal token) اشاره خواهم کرد.
توکنهای دسترسی (Access Token)
حاوی اطلاعات کاربر و مجوزهای مورد نیاز است
معمولاً دارای زمان انقضای کوتاه (هر چند ساعت یا روز) است
برای هر درخواست به سرور ارسال میشوند
نباید در محیط کلاینت ذخیره شوند
توکنهای بازنویسی (Refresh Token)
حاوی اطلاعات کاربر است اما جزئیات کمتری نسبت به توکنهای دسترسی می باشد
معمولاً دارای زمان انقضای طولانیتر است
ذخیره میشوند و فقط زمانی استفاده میشوند که توکن دسترسی شود
باید با دقت نگهداری شوند تا از سوءاستفاده جلوگیری شود
توکنهای معمول (Normal Token)
این اصطلاح معمولاً برای توکنهایی استفاده میشود که ویژگیهای خاصی ندارند
ممکن است ترکیبی از ویژگیهای توکنهای دسترسی و بازنویسی داشته باشند
عمر آنها میتواند کوتاه یا طولانی باشد، بسته به طراحی سیستم می باشد
تفاوتها
1. زمان انقضاء:
Access token
کوتاهمدت
Refresh token
طولانیمدت
Normal token
میتواند کوتاه یا طولانیمدت
2. نحوه استفاده:
Access token
برای هر درخواست به سرور
Refresh token
برای تجدید توکن دسترسی
Normal token
بسته به طراحی سیستم، ممکن است برای هر دو هدف استفاده شود
3. ذخیرهسازی:
Access token
معمولاً در محیط کلاینت ذخیره نمیشوند
Refresh token
در محیط کلاینت ذخیره میشوند
Normal token
روش ذخیرهسازی آن بستگی به طراحی سیستم دارد
4. امنیت:
Access token
نیاز به امنیت بالا دارد
Refresh token
نیاز به امنیت بالایی دارد و باید با دقت نگهدارده شود
Normal token
نیاز به امنیت مناسب دارد، اما ممکن است کمتر از توکنهای دسترسی و بازنویسی باشد
بهترین شیوهها
همیشه از HTTPS برای انتقال توکنها استفاده کنید
توکنهای دسترسی را در محیط کلاینت ذخیره نکنید
توکنهای بازنویسی را با دقت نگهدارید و فقط در سرور ذخیره کنید
سیاست چرخش توکنها را پیادهسازی کنید
مکانیزم لغو توکنهای بازنویسی را دارد
با در نظر گرفتن این تفاوتها و بهترین شیوهها، شما میتوانید از مزایای توکنهای مختلف در حالی که همچنان امنیت سیستم خود را حفظ میکنید، استفاده کنید.
لینک مقاله در ویرگول